میگو یکی از سخت پوستان دریایی است که اکثر آب های شور و شیرین جهان یافت می شود. میگو به دلیل اینکه بسیار خوشمزه و مغذی است به عنوان یکی از غذاهای پرطرفدار دریایی در سراسر جهان شناخته می شود.
میگو هم مانند دیگر خوراکی های دریایی حاوی منابع غنی از کلسیم ، ید و پروتئین است. جالب است بدانید به دلیل اینکه بدن میگو تهی از آهن است رنگ خون آن آبی رنگ است. خون آبی رنگ میگو حاوی منبع غنی از مس است.
میگو از مواد غذایی محسوب می شود که در سرتاسر جهان از محبوبیت بالایی برخوردار است. در کشورمان ایران هم با میگو غذاهایی زیادی تهیه می شود ، از محبوب ترین غذاهایی که با این آبزی در ایران طبخ می شود می توان به قلیه میگو ، میگو سوخاری ، میگو کبابی و … اشاره کرد.

میگو برای بهبود عملکرد تیروئید

میگو حاوی ید بیش از میزان کافی برای کمک به حفظ عملکرد تیروئید است.
میگو برای ساخت استخوان قوی و محکم
میگو تقریباً شامل تمام مواد مغذی ضروری برای ساخت استخوان، از جمله کلسیم، منیزیم، روی، فسفر و ویتامین D است.
میگو برای افزایش سلامت پروستات
میگو سرشار از دو کانی است که برای سلامتی پروستات مهم است و می تواند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.
میگو برای بهبود سلامت چشم
میگو حاوی آنتی اکسیدان های متنوعی، به ویژه آستاگزانتین می باشد. آستاگزانتین یکی از چند آنتی اکسیدانی است که برای حفظ سلامتی چشم ها، تسکین خستگی و کمک به جلوگیری از شکست و از دست دادن بینایی استفاده می شود.
میگو مفید برای کاهش خطر حمله قلبی و سکته
میگو دارای یک آنزیم فیبرینولیتیک است که لخته ها را از هم باز می کند.
میگو برای کاهش ریسک ابتلا به سرطان
میگو یک دیگ ذوب فلزات و مواد معدنی و آنتی اکسیدان های متعدد است که دارای دو نوع آستاگزانتین و سلنیوم می باشند. سلنیوم در مسیرهای متعدد آنزیم های سم زدایی نقشی اساسی دارد و می تواند رشد یا تکثیر تومور را کاهش دهند.
میگو برای سلامت مغز
آنتی اکسیدان های میگو از مغز شما محافظت می کنند؛ همچنین از التهاب بیش از حد محافظت می کنند و حتی حافظه را بهبود می بخشند.

انواع میگو

میگو صورتی:

این میگوها که در درجه اول از ساحل غربی فلوریدا صید می شوند بعنوان یک غذای دریایی فوق العاده محبوب هستند. همانطور که از نامش پیداست این میگوها صورتی رنگ هستند و البته به رنگ سفید و خاکستری نیز پیدا می شوند. اندازه این میگوها نسبتاً کوچکتر است و به آن ها میگوی سالاد هم گفته می شود چون بخاطر طعم ملایم و شیرینی که دارد در سالاد میگو استفاده می شود.

میگو قهوه ای:

بافتی محکم و پوسته ای به رنگ قرمز مایل به قهوه ای و طعم های مختلف از شیرین تا شور دارند. بعد از پخته شدن صورتی می شوند و در مقایسه با سایر میگوهای خوراکی عطر و طعم بی نظیری دارند. سرآشپزها بیشتر میگوهای قهوه ای را بخارپز می کنند تا مشتریان از طعم طبیعی این میگوها لذت ببرند.

میگوی سفید:

طول میگوهای سفید تقریباً به 20 سانتی متر می رسد، بافتی سفت و محکم دارند و سرآشپزها خوارک های بسیار متنوعی از آنها می پزند. به عنوان مثال، میگوی سفید را پس از جوش آمدن، بخارپز کردن، پر کردن، کباب کردن، پختن یا حتی سرخ کردن میتوان مصرف کرد. سه نوع اصلی دارند: میگوی سفید چینی، خلیجی سفید و سفید میگو. به دلیل عطر و طعم کلاسیک، بافت سفت، طعم شیرین و آسان تمیز شدن بسیاری از آشپزها آنها را ترجیح می دهند

میگو سنگی:

به دلیل پوسته سختی که دارند به این نام خوانده می شوند. در اواخر دهه 1960 ماشین مخصوصی برای پوست کنی پوسته های سخت میگو قبل از فروش آنها طراحی شد. بافت سفت و عطر و طعم شیرین شبیه خرچنگ خاردار دارند. این عطر و طعم در مقایسه با انواع گران قیمت خرچنگ دریایی، آنها را به پروتئینی مقرون به صرفه تبدیل می کند..

میگو ببری:

میگو ببری بومی آب های قاره آسیا و آفریقاست که البته در تایلند، ویتنام، فیلیپین و هند هم پرورش داده می شوند. این نوع میگو را از طریق راه راه ببری مانند که روی بدن دارند تشخیص می دهند و بخاطر عطر و طعم دلنشین و بافت سفت و محکمی که دارند مورد توجه هستند. می تواند تا 30 سانتی متر رشد کنند و برای بخارپز کردن، کباب کردن و خوردن به روش های دیگر ایده آل هستند.

میگوی خالدار:

چون از نظر شکل و رنگ به خرچنگ دریایی (لابستر) شبیه هستند “خرچنگ دریایی آلاسکا” هم نامیده می شوند و طعمی شیرین و بافت بسیار لطیف دارند و خوش رنگ هستند. برای پخت و پز بسیار عالی هستند و طعم شگفت انگیزی نرم و آبدار دارند اما تمیز کردنشان سخت است زیرا اگر دقت کافی نداشته باشید پوسته ها به قطعات کوچک تبدیل می شوند و خرد می شوند. این میگو می تواند تا 30 سانتی متر رشد کند.

انواع میگوی آب شیرین برای آکواریوم:

همه دوست دارند میگو بخورند چه در غذای دریایی، سالاد، سوپ، کوکتل میگو یا حتی سرخ کرده. اما همه نمی دانند که گونه های خاصی از میگوها هستند که به آکواریوم زیبایی نفیسی می دهند. اگر آکواریوم دارید و به دنبال آبزیان جدیدی برای نگهداری هستید به لیست زیر و انواع میگوهای آب شیرین نگاهی بیندازید. و اگر هنوز صاحب آکواریوم نیستید نگاه انداختن به این لیست می تواند الهام بخش شما برای داشتن یک آکواریوم باشد.

میگوی زنبوری یا راه راه:

این گونه انحصاری که از جنوب چین نشات گرفته است و به دلیل بدن زرد یا سفید با راه راه های سیاه تا حدی مانند زنبور عسل است. میگوی زنبوری از خانواده Caridinabreviate هستند و نباید با میگو Bee Shrim که از خانواده Caridina  Cantonensis است، اشتباه گرفته شود.
این گونه از خرده گوشت دریایی مانند تکه های کوچک ماهی تغذیه می شود. برای کمک به تکثیرشان، آنها را به صورت جفت و با بررسی دقیق غلظت نیتریت، ید و مس در آب نگه دارید. قبل از اینکه آن ها را به آکواریوم منتقل کنید حواستان باشد که هیچ ماهی بزرگ تهاجمی وجود نداشته باشد زیرا میگوی Bumblebee به دلیل اندازه کوچکشان به راحتی توسط شکارچیان قابل خوردن هستند.

میگوی قرمز آلبالویی:

این نوع از گونه Neocaridinadavidi ممکن است در ابتدا چندان متفاوت به نظر نرسد اما به دلیل رنگ روشن و نمایشی که دارد بسیاری از متخصصان پرورش آبزیان و آکواریوم داران آن را انتخاب می کنند. این میگو در آب شیرین، در دمای اتاق یا کمی خنک (18 تا 28 درجه سانتیگراد) رشد می کند. دمای بالاتر باعث می شود تا تولید مثل کند اما می تواند خطرناک هم باشد زیرا غلظت اکسیژن در آب گرم کاهش می یابد.
میگو آلبالویی موجوداتی صلح طلب هستند و در جامعه به خوبی رفتار می کنند. آنها طبیعتاً همه چیزخوار هستند و دوست دارند از جلبک ها و سایر مواد غذایی که توسط ماهی های دیگر آکواریوم باقی مانده تغذیه کنند. می توانید به عنوان رژیم غذایی مکمل به آنها غذای ماهی بدهید.
 

میگوی ببر آبی:

میگوی ببر یا به عبارت دقیق تر میگوی ببر آبی نوع آبی از خانواده میگوهای Caridina Cantonensis است که طول آن در زمان بالغ شدن حدود 2 تا 4 سانتیمتر است. این میگوها با نوارهای آبی مشخص که روی بدنشان و چشم های نارنجی روشن برجسته که دارند مشخص می شوند.
میگوهای ببر آبی در آب شیرین رشد می کنند که سطح pH خنثی داشته باشند اما در شرایط کمی اسیدی نیز می توانند به همان اندازه خوب رشد کنند (pH حدود شش). این گونه در کنار انواع گیاهان و رنگ سبز آکواریوم بسیار جلب توجه می کند اما در نظر بگیرید که اگرچه نگهداری از آنها دشوار نیست اما نگهداری از میگوهای ببر آبی به آسانی نگهداری از میگوهای قرمز آلبالویی هم نیست.
باید آکواریم میگوی ببر آبی را هر هفته (یا حداکثر یک هفته در میان) تمیز کرد. چون نگهداری سطح pH مناسب به همان اندازه رژیم مناسب اهمیت دارد. از آنجا که همه چیزخوار است می توانید با غذای ماهی چه گیاهی و چه گوشتی آن ها را تغذیه کنید اما اگر بیش از حد اینکار را بکنید سطح نیتریت و آمونیاک در آب بالا می رود و می تواند برای این میگوها خطرناک باشد.

میگوی آبی پیچدار:

این گونه از خانواده Caridina Cantonensis است و نام دیگرش زنبور عسل تایوان است. میگوهای آبی پیچدار که از جنوب چین سرچشمه می گیرند در همه ماهی فروش های محلی موجود نیستند، اما اگر واقعاً علاقمند هستید می توانید آن ها را از فروشگاه های آنلاین سفارش دهید.
همانطور که از نامش پیداست این نوع میگو دارای یک سر آبی روشن است که به تدریج به رنگ های سفید مایل به آبی یا آبی کم رنگ در نزدیکی دم تغییر می کند. بخاطر رنگ چشمگیری که دارد این میگوها را به آبزی برجسته در آکواریوم تبدیل می کند زیرا در مقایسه با گیاهان سبز و سایر سنگریزه های رنگارنگ موجود در آکواریوم این میگو کاملا برجسته و زیبا مشاهده می شود. میگوی آبی پیچدار با میگوهای ببری آبی هم خانواده هستند و همان مراقبت ها را لازم دارند که شامل تمیز کردن مکرر آب و تغذیه دقیق است.

میگوی دانه برفی:

تخم های سفید این میگو مانند گلوله برف به نظر می آیند. اگر در راه اندازی آکواریوم تازه وارد هستید میگوهای گلوله برفی انتخاب فوق العاده ای هستند چون می توان از آنها به تعداد زیاد و در شرایط مختلف آب مانند آب سخت و نگهداری کرد. اما بدانید تغذیه بیش از حد آن ها کیفیت آب را تغییر می دهد و می تواند منجر به مسائل بهداشتی برای میگو شود.
آب تمیز با pH برابر با شش و نیم تا هشت برای بقای سالم آنها لازم است. اگرچه همه چیزخوار هستند اما بیشتر آنها دوست دارند جلبک بخورند و از این رو برای کنترل جلبک های موجود در آکواریوم ها گزینه مناسبی هستند. میگوهای گلوله برفی به سرعت تولید مثل می کنند و اگر از دست شکارچیان در امان بمانند در حال شنا کردن در آکواریوم دیده می شوند.

میگوی کریستالی:

با میگو زنبور عسلی نیای مشترک دارند (Caridina Cantonensis) این نوع میگو برای استفاده های زینتی پرورش داده می شود. میگوهای کریستالی دو نوع هستند: میگوهای کریستالی قرمز و میگوهای کریستالی سیاه. هر دو گونه نیازهای نگهداری مشابه دارند و ماهیت آن ها نیز مشابه است با این تفاوت که فقط رنگشان مختلف است.
اما ویژگی اصلی میگوی کریستالی قرمز این است که راه راه های قرمز و سفید دارد در حالیکه سایر گونه ها راه راه های یک رنگ دارند. مراقبت از این نوع میگوها در آکواریوم خانگی نسبتا سخت است زیرا برای رشد آن ها آب باید خیلی خالص باشد و باید آکواریوم را به گونه ای تزئین کنید که مخفیگاه های کافی برای پنهان شدن میگوی کریستالی موجود باشد.
چون آنها اصلا دوست ندارند آزادانه در آب شنا کنند و قابل رویت باشند. اگر می خواهید این میگو را کنار دیگر آبزیان در یک آکواریوم نگهدارید باید دیگر ساکنان آکواریوم طبیعت مسالمت آمیزی داشته باشند در غیر این صورت میگوی کریستالی را باید جداگانه نگهدارید زیرا به راحتی طعمه دیگر آبزیان می شوند.

میگوی شیشه ای یا میگوی شبح:

میگو شبح که به آن میگوی شیشه ای نیز می گویند متعلق به خانواده Palaemonetes است. هیچ چیز آنها را بهتر از نامشان توصیف نمی کند، بدن شفافی که دارند آنها را شیشه ای شکل کرده است. این میگوهای شفاف در برابر شکارچیان با ویژگی ای که دارند محافظت می شوند چون نگاه از میان آنها رد می شود.
این گونه به تنهایی یا به صورت گروهی نگهداری می شوند. نگهداری تعداد قابل توجهی میگوی شیشه ای در یک آکواریوم یک انتخاب هوشمندانه است زیرا این موجودات ریز در تمیز نگه داشتن آن بسیار پر کاربرد هستند. میگو شبح نه تنها تکه های مانده غذای ماهی ها را می خورد بلکه لکه های جلبکی را نیز می خورد.

نگهداری از این نوع میگو کار بسیار راحتی است و حتی در آکواریوم های کوچکی که ظرفیتشان فقط پنج گالن است زندگی خوبی دارند. عمر میگوی شیشه ای تقریباً یک سال است و در هنگام بالغ شدن تقریباً یک و نیم سانتی متر طول دارند. مانند اکثر انواع دیگر میگو، رژیم غذایی آنها همه چیزخوار است و هم از غذاهای گوشتی و هم از غذاهای گیاهی به طور یکسان استفاده می کنند. میگوی شیشه ای عاشق پنهان شدن در گوشه و کنار است. بنابراین باید در آکواریوم خود تزئینات مناسبی برای زندگی آنها داشته باشید.

میگوی کاریدینا باباوتی:

اگر دوست دارید در آکواریوم خود میگوی چند رنگ و رنگارنگ داشته باشید میگوی کاریدینا باباوتی بهترین انتخاب شماست. دلیلش آن است که این نوع میگو انواع رنگارنگ قرمز، قهوه ای، سبز و زرد دارد و همچنین یک گونه تک رنگ و شبیه گورخر دارد. مراقبت از میگوهای بابامولتی هم خیلی آسان است اما بیشتر از اینکه غذای گوشتی بخورند تمایل به تغذیه با مواد گیاهی پوسیده آکواریوم ها دارند. علیرغم نیازهای کم و مراقبت آسانی که دارد ولی باید فضا را برای رشد آنها فراهم کرد: فیلتراسیون خوب، سطح متعادل pH ، دمای پایدار و سطح کنترل شده آمونیاک و نیتریت ها.

میگوی پاندای مشکی کینگ کونگ:

راه راه های سیاه و سفید فوق العاده زیبایی که دارند به آکواریوم زیبا و درخشندگی زیادی می بخشند اما زندگی پایداری ندارند و به همین دلیل انتخاب خوبی برای تازه کارها نیستند. میگوی پاندا از خانواده Caridina Cantonensis است. این گونه به تغییرات آب حساس هستند بنابراین بهتر است آنها را در آکواریوم های بزرگ نگهداری کنید چرا که کنترل نوسانات دمای آب در آن شرایط آسان است. میگوهای پاندا گیاهخوار هستند اما باید به تغذیه آنها بسیار دقیق باشید زیرا غذای بیش از حد ممکن است برای سلامتی آنها مضر و یا در بعضی مواقع حتی کشنده باشد.